Si Jose P. Laurel ay isang Pilipinong estadista at politiko na nagsilbi bilang Pangulo ng Pilipinas mula 1943 hanggang 1945, noong panahon ng pananakop ng mga Hapones sa bansa noong Ikalawang Digmaang Pandaigdig. Siya ay ipinanganak noong Marso 9, 1891, sa Tanauan, Batangas, Pilipinas, at namatay noong Nobyembre 6, 1959, sa Maynila, Pilipinas. Naaalala si Laurel bilang isang kontrobersyal na pigura sa kasaysayan ng Pilipinas, na may magkahalong pamana na kinabibilangan ng parehong pakikipagtulungan sa mga Hapones at mga pagsisikap na isulong ang kalayaan ng Pilipinas.

  Si Laurel ay isang kilalang abogado at akademiko, at nagsilbi bilang Pangulo ng Unibersidad ng Pilipinas mula 1939 hanggang 1943. Nakilala siya sa kanyang makabansang pananaw at kanyang adbokasiya para sa kalayaan ng Pilipinas, at naging miyembro ng Nacionalista Party, isa sa mga malalaking partido pulitikal sa Pilipinas noong panahong iyon.

  Sa panahon ng pananakop ng mga Hapones sa Pilipinas, hinirang si Laurel bilang Pangulo ng Republika ng Pilipinas, isang papet na pamahalaan na itinatag ng mga awtoridad ng Hapon. Noong una ay nag-aatubili siyang tanggapin ang posisyon, ngunit sa huli ay pumayag siya matapos matiyak na magkakaroon siya ng ilang antas ng awtonomiya at makakamit ang layunin ng kalayaan ng Pilipinas.

  Bilang Pangulo, nahaharap si Laurel ng malalaking hamon, kabilang ang pagsalungat ng mga grupong gerilya ng mga Pilipino at ang mahihirap na kalagayan ng pananakop ng mga Hapones. Nagtrabaho siya upang mapanatili ang ilang antas ng awtonomiya at protektahan ang mga interes ng mga Pilipino, ngunit binatikos din sa kanyang pakikipagtulungan sa mga Hapones at sa kanyang desisyon na magdeklara ng batas militar.

  Pagkatapos ng digmaan, si Laurel ay kinasuhan ng collaboration at treason ng gobyerno ng Pilipinas, at unang hinatulan ng kamatayan. Gayunpaman, ang kanyang sentensiya ay binago sa habambuhay na pagkakakulong, at kalaunan ay nabigyan siya ng pardon ni Pangulong Ramon Magsaysay noong 1957.

  Sa kabila ng kanyang kontrobersyal na pamana, naaalala rin si Laurel sa kanyang mga kontribusyon sa pulitika at lipunan ng Pilipinas. Siya ay isang kilalang nasyonalista at tagapagtaguyod para sa kalayaan ng Pilipinas, at gumanap ng isang mahalagang papel sa pagbalangkas ng 1935 Konstitusyon ng Pilipinas. Itinatag din niya ang Lyceum of the Philippines University, isang kilalang institusyong pang-edukasyon na patuloy na gumagana ngayon.

  Sa ngayon, ang pamana ni Laurel ay patuloy na nagiging paksa ng debate at kontrobersya sa Pilipinas. Ang ilan ay tumitingin sa kanya bilang isang katuwang at taksil, habang ang iba naman ay itinuturing siyang isang makabayan na nagtrabaho upang protektahan ang interes ng mga Pilipino sa panahon ng mahirap at magulong panahon sa kasaysayan ng bansa.